Ξέρουμε πως προσβάλλουμε τα πνευματικά δικαιώματα με την κάθε δημοσίευση στο blog και ότι με ένα νεύμα του νόμου και του δημιουργού και του κληρονόμου και του εκδοτικού και του θιγμένου θα μπορούσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να βρεθούμε είτε πίσω από τα κάγκελα, είτε πάνω σ'αυτά. Όμως ό,τι ανεβαίνει, ανεβαίνει από την φυσική διάθεση να μοιραστούμε, να θυμίσουμε, να μονολογήσουμε όπως θα το κάναμε ούτως ή άλλως.

Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Θάνατοι μικρής έκτασης [ποιήματα της Αθανασίου Μ.]





ΣΦΗΝΑΚΙ 

πέθανες
κι έτσι
είμαστε πάντα δυο



ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ 
στη Δ.Χ.

ακούστηκε το πρώτο τέλος
κι έριξε τρεις
και τρεις σκοτώθηκες
από τότε ψάχνω περίστροφο
που να χωράει μονάχα μία σφαίρα
τρία δύο μόνη μου



ΚΙ ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ 

ξανάγραψα το καρδιογράφημά σου
ηλέκτρισα ένα κομμάτι χαρτί κι ένα μολύβι
σε τίποτα δεν ωφέλησα
εσύ πέθανες
εγώ δεν έζησα



ΣΤΙΓΜΑ

η ερωμένη τυλίγεται
σ' ένα αυτοσχέδιο σκοινί από κορδόνια
φεύγει
για να γυρνά του σκοτωμού



ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ

φτιάχνω έναν κήπο 
χωρίς πολλή φροντίδα
να τρυπήσει η ρίζα το τσιμέντο
να' ρθει ο αδέσποτος σπουργίτης
να' χω να κόψω ένα κλωνάρι όταν φεύγω



ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ένα περίστροφο
κρυμμένο
μέσα στην άχνη

τα Χριστούγεννα 




~ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΘΗΤΑ, Εκδόσεις Υποκείμενο, 2018




Σάββατο 12 Μαΐου 2018

Nicola Crocetti - Για την ποίηση [κ.ά.]



«Πληκτρολογείστε τη λέξη “ποίηση” σε μια μηχανή ηλεκτρονικής αναζήτησης: Ως Poesia θα σας δώσει περί τα 100 με 110 εκατομμύρια “παραπομπές”. Ως “Poetry” περισσότερα από 270 εκατομμύρια αναφορές. Ως Ποίηση, στα ελληνικά , περί τα τέσσερα εκατομμύρια αναφορές . Η δύναμη των …γλωσσών και η αναγκαιότητα της μετάφρασης»

Ήταν η απάντηση του Ελληνο-ιταλού μεταφραστή , του ελληνιστή Νικόλα Κροτσέτι στην ερώτηση γιατί δεν “πουλάει” σήμερα διεθνώς η ποίηση.

«Στην Ιταλία λ.χ υπάρχουν περί τα …6,5 εκατομμύρια ποιητές (το 10% του πληθυσμού – σύμφωνα με μετρήσεις) . Η ποίηση είναι σαν τα σπυράκια της εφηβείας. Σ όλους μας εμφανίζονται. Σε ορισμένους τα σπυράκια μένουν και καταστρέφουν ο πρόσωπό τους. Αυτοί είναι οι ποιητές…»

Μελετητής της νεότερης ελληνικής ποίησης, μεταφραστής, δημοσιογράφος και εκδότης , ο Κροτσέτι έχει συμβάλει ιδιαίτερα στη διάδοση της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στη δεύτερη πατρίδα του (γεννήθηκε στην Πάτρα από Ιταλό πατέρα και Ελληνίδα μητέρα) -την Ιταλία.

[...]

Ο Κροτσέτι εκδίδει ελληνική ποίηση και πεζογραφία στην Ιταλία τα τελευταία σαράντα χρόνια. Το 1981 ίδρυσε τις εκδόσεις Crocetti Editore και από το 1988 εκδίδει το μηνιαίο περιοδικό ελληνικής ποίησης «Ρoesia».

[...]

«Γιατί να …”πουλήσει” η ποίηση;. Δεν υπάρχει δίκτυο προώθησης της. Στις εφημερίδες -όσες απέμειναν- δεν υπάρχουν πλέον στήλες παρουσίασης-κριτικής ποιητικών κειμένων παρά μόνο κάποια…διαφημιστικά εκδοτικών οίκων. Στην τηλεόραση σχεδόν καμία εκπομπή για την ποίηση. Κι ότι δεν περνάει στην τηλεόραση , δεν υπάρχει… Στην Ιταλία, υπήρχε προ 25ετίας μια εκπομπή για την ποίηση -με διαγωνιστικό μάλιστα χαρακτήρα των στίχων που διαβάζονταν από τους δημιουργούς τους και οι θεατές καλούνταν να …ψηφίσουν. Τελικά καλύτερος ποιητής αναδείχτηκε ένας ..μάλλον καλός γιατρός- και ποιητής , τον οποίο και ψήφισαν πολλοί θεραπευόμενοι ως …αντίδωρο στη θεραπεία τους»…

Στην άκρως ενδιαφέρουσα πρωινή εκδήλωση της 15ης ΔΕΒ-Θ , προς τιμήν του ο Νικόλα Κροτσέτι , συνεπικουρούμενος από τον ποιητή Αντώνη Φωστιέρη , μίλησε για τις αναπότρεπτες “θυσίες” των λέξεων στη μετάφραση -ειδικά της ποίησης- για τα 8.000 αθησαύριστα λήμματα στην “Οδύσσεια” του Καζαντζάκη που μεταφράζει με τη βοήθεια των αγγλικών (της αγγλικής μετάφρασης του Κίμωνα Φράιερ) για τη δυ-συλλαβική αγγλική και την πολυ-συλλαβική ελληνική γλώσσα, για τα μεταφρασμένα ποιήματα που είναι (?) σε πολλές περιπτώσεις καινούργια ποιήματα του μεταφραστή που γράφονται με αφορμή το πρωτότυπο του πρώτου (του μεταφραζόμενου ποιήματος) , για τις 11 έδρες νεοελληνικών σπουδών στην Ιταλία που όμως…καμία δεν έχει μεταφραστικό έργο… , για τις έδρες νεοελληνικών σπουδών που έχουν δημιουργηθεί…για πολιτικούς και μόνο λόγους και “οφειλές” και τους κατόχους τους οι οποίοι …αντί να μεταφράζουν “καλοπερνούν” στα συμπόσια μιλώντας για την…επίδραση του “τάδε” στην ποίηση του 16ου αιώνα…”. Μίλησε ακόμα και για τον Πλούταρχο και την αναφορά του στο στρατηγό Φωκίωνα και την περίφημη διαχρονικής ισχύος ρήση του (“στρατηγούς πολλούς ορώ -στρατιώτες ουκ έχομεν..”) .

Ο Νικόλα Κροτσέτι γεννήθηκε το 1940 στην Πάτρα, όπου και έζησε την παιδική του ηλικία. Το 1945 η οικογένειά του μετακόμισε στην Φλωρεντία, όπου έκανε τις σπουδές του. Έζησε στο Μιλάνο για πολλά χρόνια. Μετέφρασε από τα ελληνικά στα ιταλικά περισσότερες από 60 ποιητικές συλλογές σύγχρονων Ελλήνων ποιητών. Ανάμεσα τους Καβάφη, Ελύτη, Ρίτσο, Σεφέρη, Φωστιέρη. Εργάστηκε σε κάποιους από τους πιο σημαντικούς ιταλικούς εκδοτικούς οίκους. Πριν από 25 χρόνια δημιούργησε τον δικό του εκδοτικό οίκο (Εκδόσεις Κροτσέτι), ο οποίος είναι τώρα ένας από τους πιο αναγνωρισμένους στην Ιταλία και ειδικεύονται στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Από το 1988 εκδίδει το μηνιαίο περιοδικό «Poesia», του οποίου η κυκλοφορία φτάνει τα 20.000 αντίτυπα. Είναι το πιο πετυχημένο περιοδικό ποίησης στην Ιταλία και σ’ όλη την Ευρώπη και δημοσιεύει μεγάλο αριθμό σύγχρονων Ελλήνων ποιητών. 


«Η Ευρώπη δεν διαθέτει μια κοινή γλώσσα και άρα δεν μπορεί να έχει και μια πραγματικά κοινή κουλτούρα. Ωστόσο μια βαθύτερη γνώση και μελέτη όλων των πολιτισμών της ηπείρου μας θα βοηθούσε σημαντικά στην αλληλοκατανόηση όλων των λαών της Ευρώπης -ειδικά στη σημερινή δύσκολη συγκυρία» σχολίαζε σήμερα υπογραμμίζοντας την ανάγκη βοήθειας από την ελληνική πολιτεία των προσπαθειών για προώθηση του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό: «Η Ελλάδα είναι ο χειρότερος εχθρός της ελληνικής κουλτούρας» είπε χαρακτηριστικά.



* Η υπογράμμιση δική μου. 

Πηγή


Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

E. Morin: Το Πνεύμα των Καιρών [απόσπασμα]





«Η ελευθερία ασκείται κάτω από τους νόμους, στα “κατώτερα βάθη” της κοινωνίας, στον κόσμο των αλητών, των κλεφτών, των γκάνγκστερ. Αυτός ο κόσμος της νύχτας είναι ίσως ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς της κουλτούρας της μάζας. Καθότι ο άνθρωπος που αστυνομεύεται, που ρυθμίζεται, που υποτάσσεται στη γραφειοκρατία, ο άνθρωπος που υπακούει στα όργανα, στις απαγορευτικές πινακίδες, στα “Χτυπήστε τη πόρτα πριν μπείτε”, στα “Ποιος σας σύστησε;” απελευθερώνεται προοδευτικά μέσα από την εικόνα αυτού που τολμά να αρπάξει τα χρήματα ή τη γυναίκα, που τολμά να σκοτώσει, που τολμά να υπακούσει στην ίδια του τη βία.» 

~ Edgar Morin, 1994, Το Πνεύμα των καιρών [στο] Η Κουλτούρα των Μέσων. Μαζική Κουλτούρα και Πολιτιστική Βιομηχανία, εκδ. Αλεξάνδρεια 



Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Ανδρέας Αγγελάκης - Αστικές Επιθυμίες























Πεθύμησα μια σύζυγο,
πεθύμησα μιαν αστική τραπεζαρία,
το παιδί μου που θα μαθαίνει διαίρεση,
την ασφάλεια της κοινωνικής μου αποκατάστασης, 
όλη τη γοητεία της έννομης τάξης
μακριά απ' τους τίγρεις και τα σκοτάδια,
το στεφάνι του γάμου στα εικονίσματα θρίαμβος,
οι εξάψεις μου σε υποστολή -

κάθε μέρα λέω τα ίδια
βαρέθηκα ν' ακούω τον εαυτό μου
νισάφι πια.