Ξέρουμε πως προσβάλλουμε τα πνευματικά δικαιώματα με την κάθε δημοσίευση στο blog και ότι με ένα νεύμα του νόμου και του δημιουργού και του κληρονόμου και του εκδοτικού και του θιγμένου θα μπορούσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να βρεθούμε είτε πίσω από τα κάγκελα, είτε πάνω σ'αυτά. Όμως ό,τι ανεβαίνει, ανεβαίνει από την φυσική διάθεση να μοιραστούμε, να θυμίσουμε, να μονολογήσουμε όπως θα το κάναμε ούτως ή άλλως.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Γιώργος Σαραντάρης - Να κοιμάσαι νηστικός



Να κοιμάσαι νηστικός σε μία σοφίτα
Να είσαι ο τεμπέλης του σπιτιού
Να γίνεσαι σκουπίδι
Όταν ανοίγεται ένα λερωμένο στόμα
Θα σηκώσω το γιακά
Για να φύγω σαν ένας ληστής
Από το δικό μου σπίτι
Θα κοιμηθώ στους δρόμους
Για να νιώσω ολάκερη την πολιτεία
Να τουρτουρίζει μαζί μου
Στο παλτό μου έχω ένα λεκέ
Αλλά είναι καλό που δεν τον βλέπω
Θα το ξαπλώσω χάμω
Και θα στρωθώ πάνω του
Να πιώ λίγη βραδυά
Στη γωνιά του έρημου κήπου
Θα αιστανθώ τη σελήνη
Όπως δεν αιστάνθηκα τίποτε
Στη ζωή μου
Θα την αιστανθώ στα χείλια μου
Σαν ένα αχλάδι
Στα μάγουλα
Σαν άλλα μάγουλα.

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Πάνος Κυπαρίσσης - Ο Οδυσσέας δεν ήταν ναυαγός


Ανέβηκε στην πέτρα
πήρε ανάσα 
και πήρε βροχή
Ένα ζευγάρι κάλτσες
μια φανέλα 
αριθμός 333
Οδυσσέας 333
Άπλωσε τα χέρια του στη θάλασσα
στο νου
Η φρίκη θάλλει
Ο αργαλειός πίσω και πάνω στην πλάτη μας
Πήρε να φιλιώνει με τον τόπο
Ήρθε ο επιλοχίας ο Θωμάς
είχε μυαλό Τζέιμς ο Θωμάς
μυαλό Μ1  επαναληπτικό
Τον γύρισαν λιώμα
δεν τον γνώρισαν ούτε τα σκυλιά 

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Γιώργος Κακουλίδης

Πόθε κορσικανέ
κάνεις κομμάτια το καθρεφτάκι
που έχωσαν στα δόντια τ'αγοριού
και κυκλωμένος τώρα από παντού
βγάζει τη γλώσσα την πενικιλίνη
ό,τι αγαπώ η κατάρα το γυρνά
κι εγώ το πνίγω αμέσως στη λεκάνη
μα βγαίνει πάλι η γάτα η σύφιλη
και κάνει βάρδια επάνω μου το βράδυ
η σάρκα του κελιού μου είναι η θάλασσα
σ' αυτήν ξεμολογιέμαι σαν χτυπάει
η ώρα για να βγω απ' αυτή την κόλαση
κι ο δαίμονας που μου 'σπειραν στη ράχη
τρελό περήφανο καλπάζει άτι
πάνω στο νυφικό σας το κρεβάτι.

Από τη συλλογή "Η αίρεση της τίγρης"

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

ΦΑΡΟΥΚ ΑΣΒΑΤ - ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Ο Φαρούκ Ασβάτ γεννήθηκε στη Νότιο Αφρική το 1953, που σημαίνει ότι στη νεότητα του βίωσε τις ταραχώδεις αλλαγές στην ήπειρο της Αφρικής, που σημαίνει ότι την περίοδο του 1970 του απαγορεύθηκε η έκδοση διαβατηρίου και κάθε καλλιτεχνικής δραστηριότητας, που σημαίνει ότι από τα τέλη της δεκαετίας το '70, μέχρι και το 1995 δέχθηκε πάμπολλες απειλές για τη ζωή του από την Ασφάλεια της Αστυνομίας και από το καθεστώς του Απαρτχάιντ γενικώς, που σημαίνει ότι τον Φαρούκ Ασβάτ δεν τον αφήσανε ήσυχο, που σημαίνει ότι γι'αυτό το λόγο έγραφε. Ή λόγω αυτού. 




Έν’ απ’ τα δύο θα συμβεί
θα σε βρουν δεν θα σε βρουν
κι αν δεν σε βρουν τότε πάει καλά
αν όμως πες σε βρουν
εν’ απ’ τα δύο θα συμβεί
θα σ’ αφήσουν δεν θα σ’ αφήσουν
κι αν σ’ αφήσουν πάει καλά
αν όμως δεν σ’ αφήσουν
έν’ απ’ τα δύο θα  συμβεί
θα γλυτώσεις την κράτηση δεν θα τη γλυτώσεις
κι αν τη γλυτώσεις πάει καλά
αν όμως δεν γλυτώσεις την κράτηση
εν’ απ’ τα δύο θα συμβεί
θα βρούνε κάτι δεν θα βρούνε
κι αν δεν σου βρούνε κάτι πάει καλά
αν όμως βρούνε κάτι
εν’ απ’ τα δύο θα συμβεί
θα σε κηρύξουν ένοχο δεν θα σε κηρύξουν
κι αν δεν σε κηρύξουν ένοχο πάει καλά
αν όμως σε κηρύξουν
έν’ απ’ τα δύο θα συμβεί
αναστολή ή φυλακή
κι αν πρόκειται γι’ αναστολή πάει καλά
αν όμως μπεις στη φυλακή
έν’ απ’ τα δύο θα συμβεί
αποφυλάκιση αφού εκτίσεις την ποινή

ή απ’ το δέκατο πάτωμα πτώση στην αυλή 


[πρώτη δημοσίευση: Η Λέξη]


Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Β. Συμπόρσκα - Τέσσερις το πρωί





Η ώρα της νύχτας μέσα στη μέρα.
Η ώρα του γυρίσματος από πλευρό σε πλευρό.
Η ώρα για τους μεσόκοπους.

Η καθαρή ώρα για το λάλημα των πετεινών.
Η ώρα που μας απαρνιέται η γή.
Η ώρα των σταγόνων από σβησμένα άστρα.
Η ώρα του "τι κι αν μετά από μας δεν υπάρχει τίποτα".

Μια άδεια ώρα.
Άχαρη, στείρα.
Απ' όλες τις ώρες η χειρότερη.

Κανένας δεν ειναι στα καλά του στις τέσσερις το πρωί.
Κι αν άσπρα μυρμήγκια νιώθουν ωραία στις τέσσερις το πρωί
- ας συγχαρούμε τα μυρμήγκια. Κι ας γίνει πέντε η ώρα
αν σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να ζούμε.

(μτφρ. Βασίλης Καραβίτης)